ดนตรี

มังคละ เครื่องดนตรีพื้นบ้านของจังหวัดพิษณุโลก 

กลองมังคละ เป็นเครื่องดนตรีพื้นบ้านในเขตภาคเหนือตอนล่าง เป็นที่นิยมกันมานาน มีหลักฐานว่า ดนตรีมังคละเล่นกันมานานนับแต่ครั้งกรุงสุโขทัย มีหลักฐานในศิลาจารึกหลักที่ 1 บันทึกไว้ว่า "ท้าวหัวราน คำบง คำกลอง ด้วยเสียงพาทย์เสียงพิณ เลื่อนขับ" มีผู้ให้คำอธิบายและตีความว่า คำบง คำกลอง เป็นคำโบราณที่มีใช้ตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัยแปลว่า การประโคม ดังนั้นคำว่า คำบง คำกลอง จึงหมายถึงการตีกลองหรือประโคมกลองที่ขึงด้วยหนัง ซึ่งหมายถึงกลองมังคละ การละเล่นพื้นบ้านที่เป็นเอกลักษณ์ของจังหวัดสุโขทัย จังหวัดพิษณุโลก โดยลักษณะกลองมังคละนี้มีความเหมือนกับเครื่องดนตรี "กาหลอ" ดนตรีทางพื้นถิ่นภาคใต้ สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ บันทึกไว้ในคราวตรวจการที่หัวเมืองพิษณุโลก เมื่อ พ.ศ. 2444 ได้ยินดนตรีดังกล่าวบริเวณวัดสะกัดน้ำมันจึงได้เรียกมาแสดงให้ดู ได้ให้ทัศนะต่อดนตรี "มังคละ" ว่า "เครื่องมังคละนี้เป็นเครื่องเบญจดุริยางค์แท้" และวง "มงคลเภรี" ของศรีลังกา ข้อมูลจาก (https://www.m-culture.go.th/lampang/ewt_news.php?nid=1887&filename=index  19/03/2563 )